„Jeszcze większe emocje wzbudził Księżycowy Pierrot, wykonany 28 września po arcydziele Arnolda Schönberga, który miał być współczesną reakcją na ten utwór. Autorzy „odbili się” od Schönberga i poszli w stronę muzycznego teatru absurdu i groteski, nawiązującego wyraźnie do teatralnych dzieł Bogusława Schaeffera. Dramaturgiczną oś utworu stanowił monolog aktora Sławomira Packa, wcielającego się w psychicznie chorego (przebywającego w zamknięciu) sopranistę, który przed laty śpiewał partię Pierrota…”
